W gabinecie Reha-Kinesis prowadzona jest rehabilitacja niemowląt , dzieci oraz dorosłych. Podczas terapii z pacjentem wykorzystywane są najnowocześniejsze i najskuteczniejsze metody fizjoterapii :

• PNF.
• Ortopedyczna Terapia Manualna uznawana przez IFOMT (Międzynarodową FederacjęOrtopedycznych Terapeutów Manualnych).
• Metoda Vojty.
• Kinesiology Taping
• Kompleksowa diagnostyka i terapia wad postawy i skolioz wg Koncepcji FITS – Funkcjonalna Indywidualna Terapia Skolioz.
• Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka.
• DNS – Dynamic Neuromuscular Stabilization wg Kolara.
• Wielowymiarowa Terapia Manualna Stóp.
• Diagnostyka obrazowa w traumatologii i ortopedii.
• Stabilizacja: Centralna stabilność – niestabilność.
• Koncepcja stabilizacji stawów kończyn na bazie zrozumienia funkcji lokalnych i globalnychsystemów stabilizujących i sensomotoryki.
• Stabilizacja odcinka szyjnego: Problemy niestabilności w rejonie szyjnego odcinkakręgosłupa i stawów skroniowo-żuchwowych.

Metoda Vojty

Pod wpływem stymulacji metodą Vojty ,dziecko jest w stanie wykonać ruch, którego samo nie byłoby w stanie wykonać (ze względu na zaburzone napięcie mięśniowe). Dzięki terapii dziecko zaczyna odczuwać i poznawać własne ciało, gromadzi nowe doświadczenia ruchowe. Wielokrotne powtarzanie ćwiczeń prowadzi do stymulacji ośrodkowego układu nerwowego, tworzenia nowych połączeń nerwowych w mózgu i ostatecznie torowania nowych dróg nerwowych. Gdy obszary mózgu odpowiedzialne za ruch zakodują i utrwalą wzorce ruchowe aktywizowane podczas stymulacji, dziecko będzie mogło je wykorzystać w swojej spontanicznej motoryce.

Kinesiology Taping

KINESIOLOGY TAPING polega na aplikacji na ciele w ściśle określony sposób elastycznego plastra. Działanie to poprzedzone jest badaniem oraz oceną funkcjonalną zaburzonych ruchów. W zależności od rodzaju, sposobu i miejsca aplikacji plastra, oklejenie ma różnorakie oddziaływanie :

• ochrona stawów,
• normalizuje napięcie mięśniowe,
• działa przeciwbólowo,
• zmniejsza obrzęki limfatyczne,
• przyspiesza wchłanianie krwiaka,
• zwiększa lub ogranicza zakres ruchu,
• koryguje ustawienia powięzi,
• zmniejsza ból,
• aktywuje lub wycisza układ limfatyczny,
• koryguje niewłaściwą pozycję ciała,
• uelastycznia i poprawia wygląd blizn.

Trójpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp

Trójpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp u dzieci na podstawach neurofizjologicznych jest oparta na funkcjonalnym rozwoju stopy w pierwszym roku życia dziecka oraz na zasadach terapii manualnej. Terapia ta stanowi podstawę do wczesnego diagnozowania i wczesnego leczenia nieprawidłowego ustawienia stopy. Polega na stosowaniu specjalnych chwytów mobilizacyjnych i rozciągających. Ważnym elementem terapii jest zastosowanie bandażowania funkcjonalnego, który nie ogranicza ruchów dziecka a jedynie wspomaga utrwalenie działania terapeutycznego.

Terapię stosuje się w wadach stóp:

• stopa sierpowata (szpotawa),
• stopa końska,
• stopa końsko-szpotawa,
• stopa piętowa,
• stopa płasko-koślawa.

Atutami wielowymiarowej terapii manualnej stóp jest możliwość intensywnej korekcji stóp już od pierwszych dni życia oraz brak konieczności gipsowania zdeformowanej stopy i unieruchamianie jej w szynie. Działania typu gipsowanie zaburzają fizjologiczny rozwój dziecka, hamują rozwój kończyny ( skrót oraz zmniejszenie obwodu – wielokrotnie utrzymujące się całe życie), prowadzą do zaniku mięśni i utrwalania patologicznych wzorców ruchowych.

Metoda FITS

Metoda FITS wykorzystywana jest w terapii:

• skolioz,
• wad postawy ciała,
• choroba Scheuermanna,
• jako wspomaganie leczenia gorsetowego,
• jako przygotowanie do zabiegów operacyjnych,
• korekcja obręczy barkowej i miednicy po operacji.

Biorąc pod uwagę dysfunkcje jakie towarzyszą skoliozie,oraz to że nie ma dwóch takich samych skolioz; terapia dostosowana jest indywidualnie dla pacjenta w zależności od wielkości kąta skrzywienia, oraz od wyniku badania klinicznego pacjenta. Na tej podstawie wyznacza się cele terapii

Terapia metodą FITS polega na :

• Badaniu klasycznym oraz badaniu wg koncepcji FITS.
• Przygotowaniu struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny, poprzez zastosowanie różnych technik.
• Budowaniu nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ichstabilizowanie.

Metoda FITS jako jedna z 7 metod na świecie uzyskała rekomendację Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment – SOSORT.

Metoda DNS

Dynamic neuromuscular stabilization – DNS opiera się na zbliżonych założeniach co koncepcja Vojty, czyli na zasadach kinezjologii rozwojowej i ontogenezy . Oparta jest na właściwym zrozumieniu neurofizjologicznych zasad odruchowej lokomocji. DNS zakłada, że rozwój struktur anatomicznych jest ściśle związany z rozwojem funkcji motorycznych, obejmujących wszystkie układy zmysłowe (wzrok, słuch, układ przedsionkowy, czucie głębokie, eksterocepcję, obszar twarzowo-czaszkowy). Jeżeli jeden mięsień nie działa prawidłowo, zaburzona jest stabilizacja całego ciała. Celem terapii jest przywrócenie tej stabilizacji dzięki odpowiednim ćwiczeniom.

Metodę DNS stosuje się:

• w schorzeniach układu ruchu,
• u pacjentów neurologicznych (po udarach, ze stwardnieniem rozsianym, chorobą Parkinsona, polineuropatiami itp.) ,
• w leczeniu ortopedycznym (schorzenia stawów, choroby zwyrodnieniowe, po wszczepieniu protezstawu biodrowego i kolanowego),
• w pediatrii (porażenie mózgowe, skoliozy, wady postawy, zwichnięcie stawów biodrowych, kręczkarku itp.),
• w pracy ze sportowcami.

Terapia metodą DNS dobierana jest do indywidualnego stanu pacjenta, podczas której wykorzystuje się ćwiczenia oraz techniki mobilizacji w pozycjach rozwojowych.

Medyczny trening terapeutyczny

Jest to dobór odpowiednich narzędzi terapeutycznych oraz ćwiczeń indywidualnie dopasowanych do schorzenia, płci oraz wieku pacjenta ,na podstawie dokładnej diagnozy opartej o wiedzę neurofizjologiczną, biomechaniczną i fizjoterapeutyczną, która pozwoli ocenić jakie mamy deficyty oraz w jakim stopniu możemy obciążyć pacjenta wysiłkiem fizycznym.

Cel Medycznego Treningu Terapeutycznego:

• przyspieszenie powrotu do pełnej sprawności po urazie,
• zmniejszenia ryzyka pojawienia się kolejnych urazów,
• poprawienie siły i wytrzymałości mięśniowej,
• poprawienie wydolności krążeniowo – oddechowej.

Stabilizacja centralna, szyjna oraz kończyn

W wyniku cywilizacji naszego społeczeństwa już od wieku dziecięcego w wyniku braku bodźców równoważnych dochodzi do zaburzenia funkcji stabilizacyjnych naszej postawy. Następstwami tego procesu są bóle kręgosłupa i kończyn, wady postawy, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów, uszkodzenia chrząstek stawowych itp. W wyniku urazów oraz schorzeń poprzez towarzyszący ból dochodzi do zahamowania funkcji stabilizacyjnych mięśni stabilizujących, co w konsekwencji prowadzi do niestabilności i przewlekłego bólu.

Celem pracy z pacjentem jest nauka selektywnej aktywacji mięśni stabilizujących ( mięśnia poprzecznego, mięśnia wielodzielnego i innych ) .

Zastosowanie:

• dyskopatia, kręgozmyk , oraz inne schorzenia kręgosłupa, uraz typu whiplash (smagnięcie biczem),
• złamania,skręcenia,zwichnięcia,
• po uszkodzeniach więzadeł,
• w przeciążeniach w celu normalizowania napięcia mięśniowego.

Metoda PNF

Metoda PNF z ang. Proprioceptive Neuromuscular Facilitation – Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu. Metoda ta jest od wielu lat uznaną na świecie koncepcją stosowaną w terapii pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu nerwowego,kostno-stawowego i mięśniowego. Jest to kompleksowa terapia oparta o wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii. Podstawowym celem terapii jest indywidualna praca z pacjentem nad funkcją, której chory potrzebuje. Jest to możliwe poprzez:

• torowanie funkcjonalnego ruchu,
• wzmocnienie mięśni,
• regulacja napięcia mięśni,
• rozluźnienie mięśni,
• zwiększenie zakresu ruchu,
• redukcja bólu.

Zastosowanie PNF :

• schorzenia neurologiczne,
• udary mózgu,
• porażenia mózgowe dziecięce,
• niedowłady kończyn,
• stwardnienie rozsiane,
• choroba Parkinsona,
• po urazach czaszkowo-mózgowych,
• po operacjach guza mózgu,
• porażenia nerwu twarzowego,
• skoliozy.

Terapia manualna

Definicja opracowana w 2004 roku przez Międzynarodową Federację Ortopedycznych Terapeutów Manualnych (IFOMPT). Według IFOMPT Ortopedyczna Terapia Manualna to obszar fizjoterapii, którego celem jest leczenie dysfunkcji układu nerwowo-mięśniowo- szkieletowego, oparte na wnioskowaniu klinicznym i wykorzystujące bardzo specyficzne środki terapeutyczne oraz ćwiczenia lecznicze dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Postępowanie Terapeuty z pacjentem oparte jest na solidnej wiedzy anatomicznej, biomechanicznej, neurofizjologicznej oraz wynika ze szczegółowego badania w ramach fizjoterapii i terapii manualnej.

Wizyta u terapeuty manualnego składa się z:

• dokładnego badania pacjenta (wywiad, badanie kliniczne w tym testy ortopedyczne),
• przeprowadzenia terapii dopasowanej do potrzeb pacjenta opartej na wiedzy wynikającej z badania, ustalenia autoterapii dla pacjenta czyli zadania domowego, które pozwoli utrzymać efekty terapii.

Zastosowanie:

• schorzenia ortopedyczne ( kręgosłupa oraz kończyn) wynikające z urazów oraz z przeciążeń,
• zespoły bólowe o różnym podłożu w stadium ostrym i przewlekłym, po operacjach kręgosłupa i w obrębie kończyn,
• skoliozy i inne wady postawy u dzieci,
• dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych.