Zabiegi

W gabinecie Reha-Kinesis prowadzona jest rehabilitacja niemowląt , dzieci oraz dorosłych. Podczas terapii z pacjentem wykorzystywane są najnowocześniejsze i najskuteczniejsze metody fizjoterapii :

  • PNF.
  • Ortopedyczna Terapia Manualna uznawana przez IFOMT (Międzynarodową FederacjęOrtopedycznych Terapeutów Manualnych).
  • Metoda Vojty.
  • Kinesiology Taping
  • Kompleksowa diagnostyka i terapia wad postawy i skolioz wg Koncepcji FITS – Funkcjonalna Indywidualna Terapia Skolioz.
  • Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka.
  • DNS – Dynamic Neuromuscular Stabilization wg Kolara.
  • Wielowymiarowa Terapia Manualna Stóp.
  • Diagnostyka obrazowa w traumatologii i ortopedii.
  • Stabilizacja: Centralna stabilność – niestabilność.
  • Koncepcja stabilizacji stawów kończyn na bazie zrozumienia funkcji lokalnych i globalnychsystemów stabilizujących i sensomotoryki.
  • Stabilizacja odcinka szyjnego: Problemy niestabilności w rejonie szyjnego odcinkakręgosłupa i stawów skroniowo-żuchwowych.


Metoda Vojty

Pod wpływem stymulacji metodą Vojty ,dziecko jest w stanie wykonać ruch, którego samo nie byłoby w stanie wykonać (ze względu na zaburzone napięcie mięśniowe). Dzięki terapii dziecko zaczyna odczuwać i poznawać własne ciało, gromadzi nowe doświadczenia ruchowe. Wielokrotne powtarzanie ćwiczeń prowadzi do stymulacji ośrodkowego układu nerwowego, tworzenia nowych połączeń nerwowych w mózgu i ostatecznie torowania nowych dróg nerwowych. Gdy obszary mózgu odpowiedzialne za ruch zakodują i utrwalą wzorce ruchowe aktywizowane podczas stymulacji, dziecko będzie mogło je wykorzystać w swojej spontanicznej motoryce.

 

Kinesiology Taping

KINESIOLOGY TAPING polega na aplikacji na ciele w ściśle określony sposób elastycznego plastra. Działanie to poprzedzone jest badaniem oraz oceną funkcjonalną zaburzonych ruchów. W zależności od rodzaju, sposobu i miejsca aplikacji plastra, oklejenie ma różnorakie oddziaływanie :

  • ochrona stawów,
  • normalizuje napięcie mięśniowe,
  • działa przeciwbólowo,
  • zmniejsza obrzęki limfatyczne,
  • przyspiesza wchłanianie krwiaka,
  • zwiększa lub ogranicza zakres ruchu,
  • koryguje ustawienia powięzi,
  • zmniejsza ból,
  • aktywuje lub wycisza układ limfatyczny,
  • koryguje niewłaściwą pozycję ciała,
  • uelastycznia i poprawia wygląd blizn.

 

Trójpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp

Trójpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp u dzieci na podstawach neurofizjologicznych jest oparta na funkcjonalnym rozwoju stopy w pierwszym roku życia dziecka oraz na zasadach terapii manualnej. Terapia ta stanowi podstawę do wczesnego diagnozowania i wczesnego leczenia nieprawidłowego ustawienia stopy. Polega na stosowaniu specjalnych chwytów mobilizacyjnych i rozciągających. Ważnym elementem terapii jest zastosowanie bandażowania funkcjonalnego, który nie ogranicza ruchów dziecka a jedynie wspomaga utrwalenie działania terapeutycznego.

Terapię stosuje się w wadach stóp:

  • stopa sierpowata (szpotawa),
  • stopa końska,
  • stopa końsko-szpotawa,
  • stopa piętowa,
  • stopa płasko-koślawa.

Atutami wielowymiarowej terapii manualnej stóp jest możliwość intensywnej korekcji stóp już od pierwszych dni życia oraz brak konieczności gipsowania zdeformowanej stopy i unieruchamianie jej w szynie. Działania typu gipsowanie zaburzają fizjologiczny rozwój dziecka, hamują rozwój kończyny ( skrót oraz zmniejszenie obwodu – wielokrotnie utrzymujące się całe życie), prowadzą do zaniku mięśni i utrwalania patologicznych wzorców ruchowych.

Metoda FITS

Metoda FITS wykorzystywana jest w terapii:

  • skolioz,
  • wad postawy ciała,
  • choroba Scheuermanna,
  • jako wspomaganie leczenia gorsetowego,
  • jako przygotowanie do zabiegów operacyjnych,
  • korekcja obręczy barkowej i miednicy po operacji.

Biorąc pod uwagę dysfunkcje jakie towarzyszą skoliozie,oraz to że nie ma dwóch takich samych skolioz; terapia dostosowana jest indywidualnie dla pacjenta w zależności od wielkości kąta skrzywienia, oraz od wyniku badania klinicznego pacjenta. Na tej podstawie wyznacza się cele terapii

Terapia metodą FITS polega na :

  • Badaniu klasycznym oraz badaniu wg koncepcji FITS.
  • Przygotowaniu struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny, poprzez zastosowanie różnych technik.
  • Budowaniu nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ichstabilizowanie.

Metoda FITS jako jedna z 7 metod na świecie uzyskała rekomendację Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment – SOSORT.


Metoda DNS

Dynamic neuromuscular stabilization – DNS opiera się na zbliżonych założeniach co koncepcja Vojty, czyli na zasadach kinezjologii rozwojowej i ontogenezy . Oparta jest na właściwym zrozumieniu neurofizjologicznych zasad odruchowej lokomocji. DNS zakłada, że rozwój struktur anatomicznych jest ściśle związany z rozwojem funkcji motorycznych, obejmujących wszystkie układy zmysłowe (wzrok, słuch, układ przedsionkowy, czucie głębokie, eksterocepcję, obszar twarzowo-czaszkowy). Jeżeli jeden mięsień nie działa prawidłowo, zaburzona jest stabilizacja całego ciała. Celem terapii jest przywrócenie tej stabilizacji dzięki odpowiednim ćwiczeniom.

Metodę DNS stosuje się:

  • w schorzeniach układu ruchu,
  • u pacjentów neurologicznych (po udarach, ze stwardnieniem rozsianym, chorobą Parkinsona, polineuropatiami itp.) ,
  • w leczeniu ortopedycznym (schorzenia stawów, choroby zwyrodnieniowe, po wszczepieniu protezstawu biodrowego i kolanowego),
  • w pediatrii (porażenie mózgowe, skoliozy, wady postawy, zwichnięcie stawów biodrowych, kręczkarku itp.),
  • w pracy ze sportowcami.

Terapia metodą DNS dobierana jest do indywidualnego stanu pacjenta, podczas której wykorzystuje się ćwiczenia oraz techniki mobilizacji w pozycjach rozwojowych.

 

Medyczny trening terapeutyczny

Jest to dobór odpowiednich narzędzi terapeutycznych oraz ćwiczeń indywidualnie dopasowanych do schorzenia, płci oraz wieku pacjenta ,na podstawie dokładnej diagnozy opartej o wiedzę neurofizjologiczną, biomechaniczną i fizjoterapeutyczną, która pozwoli ocenić jakie mamy deficyty oraz w jakim stopniu możemy obciążyć pacjenta wysiłkiem fizycznym.

Cel Medycznego Treningu Terapeutycznego:

  • przyspieszenie powrotu do pełnej sprawności po urazie,
  • zmniejszenia ryzyka pojawienia się kolejnych urazów,
  • poprawienie siły i wytrzymałości mięśniowej,
  • poprawienie wydolności krążeniowo – oddechowej.

Stabilizacja centralna, szyjna oraz kończyn

W wyniku cywilizacji naszego społeczeństwa już od wieku dziecięcego w wyniku braku bodźców równoważnych dochodzi do zaburzenia funkcji stabilizacyjnych naszej postawy. Następstwami tego procesu są bóle kręgosłupa i kończyn, wady postawy, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów, uszkodzenia chrząstek stawowych itp. W wyniku urazów oraz schorzeń poprzez towarzyszący ból dochodzi do zahamowania funkcji stabilizacyjnych mięśni stabilizujących, co w konsekwencji prowadzi do niestabilności i przewlekłego bólu.

Celem pracy z pacjentem jest nauka selektywnej aktywacji mięśni stabilizujących ( mięśnia poprzecznego, mięśnia wielodzielnego i innych ) .

Zastosowanie:

  • dyskopatia, kręgozmyk , oraz inne schorzenia kręgosłupa, uraz typu whiplash (smagnięcie biczem),
  • złamania,skręcenia,zwichnięcia,
  • po uszkodzeniach więzadeł,
  • w przeciążeniach w celu normalizowania napięcia mięśniowego.

Metoda PNF

Metoda PNF z ang. Proprioceptive Neuromuscular Facilitation – Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu. Metoda ta jest od wielu lat uznaną na świecie koncepcją stosowaną w terapii pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu nerwowego,kostno-stawowego i mięśniowego. Jest to kompleksowa terapia oparta o wiedzę i osiągnięcia z dziedziny neurofizjologii. Podstawowym celem terapii jest indywidualna praca z pacjentem nad funkcją, której chory potrzebuje. Jest to możliwe poprzez:

  • torowanie funkcjonalnego ruchu,
  • wzmocnienie mięśni,
  • regulacja napięcia mięśni,
  • rozluźnienie mięśni,
  • zwiększenie zakresu ruchu,
  • redukcja bólu.

Zastosowanie PNF :

  • schorzenia neurologiczne,
  • udary mózgu,
  • porażenia mózgowe dziecięce,
  • niedowłady kończyn,
  • stwardnienie rozsiane,
  • choroba Parkinsona,
  • po urazach czaszkowo-mózgowych,
  • po operacjach guza mózgu,
  • porażenia nerwu twarzowego,
  • skoliozy.

Terapia manualna

Definicja opracowana w 2004 roku przez Międzynarodową Federację Ortopedycznych Terapeutów Manualnych (IFOMPT). Według IFOMPT Ortopedyczna Terapia Manualna to obszar fizjoterapii, którego celem jest leczenie dysfunkcji układu nerwowo-mięśniowo- szkieletowego, oparte na wnioskowaniu klinicznym i wykorzystujące bardzo specyficzne środki terapeutyczne oraz ćwiczenia lecznicze dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Postępowanie Terapeuty z pacjentem oparte jest na solidnej wiedzy anatomicznej, biomechanicznej, neurofizjologicznej oraz wynika ze szczegółowego badania w ramach fizjoterapii i terapii manualnej.

Wizyta u terapeuty manualnego składa się z:

  • dokładnego badania pacjenta (wywiad, badanie kliniczne w tym testy ortopedyczne),
  • przeprowadzenia terapii dopasowanej do potrzeb pacjenta opartej na wiedzy wynikającej z badania, ustalenia autoterapii dla pacjenta czyli zadania domowego, które pozwoli utrzymać efekty terapii.

Zastosowanie:

  • schorzenia ortopedyczne ( kręgosłupa oraz kończyn) wynikające z urazów oraz z przeciążeń,
  • zespoły bólowe o różnym podłożu w stadium ostrym i przewlekłym, po operacjach kręgosłupa i w obrębie kończyn,
  • skoliozy i inne wady postawy u dzieci,
  • dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych.